معنی دست آوردن در لغت نامه دهخدا

بدست آوردن. بحاصل کردن. (یادداشت مرحوم دهخدا).، - باز دست آوردن، ازنو در تصرف گرفتن. دیگر باره متصرف شدن: ولایتهایی که در عهد پدرش قباد ازدست رفته بود... باز دست آورد. (فارسنامۀ ابن البلخی ص 94).، - دست بر چیزی آوردن، هجوم بردن و چیرگی خواستن بر چیزی:، از آن ابر عاصی چنان ریزم آب، که نارد دگر دست بر آفتاب.، نظامی (از آنندراج).، -، کنایه از غالب وتوانا بودن بر چیزی. (از آنندراج). دست داشتن. دست یافتن. دست کردن. دست رسیدن.، - دست آوردن سوی کسی، بدو دست دراز کردن. با او همدم و همخوابه شدن:، بسی سوگند خورد و عهدها بست، که بی کاوین نیارد سوی او دست.، نظامی.،، در بیت ذیل به معنی دست نمودن و یا معنی لغوی هر دو تواند بود. (امثال و حکم) :، پیکان تیر غمزۀ تو بر دل من است، گر نیست باورت ز من اکنون بیار دست.، کمال اسماعیل

معنی دست آوردن در فرهنگ لغت هوشیار

پیدا کردن، یافتن تحصیل کردن

معنی دست آوردن - جستجوی لغت در جدول جو

دست آوردن

لغت نامه دهخدا

دست آوردن

فرهنگ لغت هوشیار

راست آوردن

راست کردن، درست کردن، رو به راه کردن، سر و سامان دادن

فرهنگ فارسی عمید

دست برآوردن

دست بلند کردن برای دعا کردن، آماده شدن

فرهنگ فارسی عمید

دستان آوردن

حیله کردن، فریب دادن، کلک زدن، نیرنگ ساختن، حقّه زدن، غدر کردن، مکر کردن، گربه شانه کردن، شید آوردن، مکایدت کردن، کید آوردن، گول زدن، غدر داشتن، نارو زدن، تنبل ساختن، سالوسی کردن، خدعه کردن، غدر اندیشیدن، تبندیدن، چپ رفتن، اورندیدن، ترفند کردن، پشت هم اندازی کردن، فریفتن

حیلِه کردن، فَریب دادن، کَلَک زدن، نِیرَنگ ساختَن، حُقِّه زَدَن، غَدر کَردَن، مَکر کَردَن، گُربِه شانِه کَردَن، شَید آوَردَن، مُکایِدَت کَردَن، کَید آوَردَن، گول زَدَن، غَدر داشتَن، نارُو زَدَن، تُنبُل ساختَن، سالوسی کَردَن، خُدعِه کَردَن، غَدر اَندیشیدَن، تَبَندیدَن، چَپ رَفتَن، اَورَندیدَن، تَرفَند کَردَن، پُشتِ هَم اَندازی کَردَن، فَریفتَن

فرهنگ فارسی عمید

درست آوردن

(بِ اَ دَ دَ)

صحیح نشان دادن. صحیح نمودن:
ز اختر یکی روز فرخ بجست
که بیرون شدن را کی آرد درست.
فردوسی

لغت نامه دهخدا

دست خوردن

(دَ تِ خوَرْ /خُرْ دَ)

دست قاصد اکل.
- دست خوردن بردن، آغاز خوردن کردن. به تناول غذا آغازیدن:
که ای شاه نیک اختر دادگر
تو بی چاشنی دست خوردن مبر.
فردوسی

لغت نامه دهخدا

دست خوردن

(دَ)

لمس شدن. مورد اصابت قرار گرفتن.
- دست خوردن به چیزی یا کسی، بدون آگاهی و عمد دست به چیزی یا کسی اصابت کردن